Rekonstrukcija ligamenata

Rekonstrukcija ligamenata zglobova koristi se u situacijama nakon rupture (pucanja) ligamenata koja dovodi do nemogućnosti adekvatnog pokreta u zglobu te značajnih nestabilnosti zgloba. Rekonstrukcije ligamentarnog aparata najčešće se izvode na koljenu, ramenu i gležnju.

Rekonstrukcija ligamenata koljena

Ozljede ligamentarnog sustava koljena osobito su česte u fizički aktivnih ljudi te sportaša što im onemogućava nastavak daljnjih uobičajenih aktivnosti. Iz tih razloga osobito je bitan brz oporavak i izlječenje zbog čega je rekostrukcija ligamenata artroskopskim pristupom metoda izbora.

Najčešća ozljeda ligamenata koljena koja se operativno rekonstruira je ruptura prednjeg križnog ligamenta (ACL) zatim slijede ruptura medijalnog patelofemoralnog ligamenta (MPFL) te medijalnog kolateralnog ligamenta (MCL) dok se u mnogo manjem postotku javljaju i ozljede stražnjeg križnog ligamenta (PCL) te lateralnog kolateralnih ligamenata (LCL).

Rano i ispravno liječenje rupture ligamenata koljena izrazito je bitno za uspješnost i konačan rezultat. Ukoliko je ligamnetarni aparat ozljeđen te insuficijentan dolazi do nestabilnosti te neprirodnih kretnji u zglobu koji dovode do destrukcije drugih struktura zgloba te njegovog progresivnog popadanja uz pojavu sve veće nestabilnosti i bolova. Iz navedenih razloga danas je standard liječenja rupture ligamenata njihova rekonstrukcija te povratak normalnih anatomskih odnosa i funkcije zgloba.

Rekonstrukcija ligamenata koljena danas se gotovo u potpunosti izvodi minimalno invazivnim tehnikama (artroskopski) uz korištenje najmodernijih resorptivnih implantata te uzimanjem neke od tetiva pacijenta (m. semimembranosus i m. gracilis). Zahvaljujući napredku minimalno invazivnih operativnih tehnika pacijenti imaju vrlo brz oporavak te uglavnom idu kući isti ili drugi dan nakon operacije uz izvrsne postoperativne rezultate u velikoj većini slučajeva te brz povratak svakodnevnim životnim aktivnostima.

Rekonstrukcija ligamenata gležnja

Rekonstrukcijom ligamenata gležnja danas se minimalno izvazivnim pristupom uspostavlja normalna stabilnost i funkcionalnog zgloba potrebna za dobru kvalitetu života pacijenta koji je zbog bolova oticanja i značajne nestabilnosti gležnja bio onemogućen normalno se kretati.

Ozljede ligamentarnog sustava gležanja i njegova nestabilnost ovisno o stupnju povrede danas se liječe konzervativno ili operativno i to najčešće artroskopskim putem uz rekonstrukciju vanjskih (lateralnih) i/ili unutarnjih (medijalnih) stabilizatora gležnja. Dugotrajna nestabilnost gležnja pogubna je za zglob s obzirom da dolazi do neprirodnih pokreta te izrazito ubrzanog trošenja hrskavice zbog čega je iznimno bitno što prije pristupiti rješavanju problema odnosno stabilizaciji gležnja i kreiranju normalnih anatomskih odnosa u zglobu za daljnje funkcioniranje.

Rekonstrukcija ligamenata ramena

Rekonstrukcija ligamenata ramenoga zgloba danas se izvodi gotovo isključivo minimalno invazivno odnosno artroskopskim putem, a izvode se zahvati rekonstrukcije rotatorne manžete te stabilizacija ramena.

Rekonstrukcija rotatorne manžete je zahvat kod kojeg se nekon puknuća (rupture) jedne ili više tetiva na hvatištu za nadlaktičnu kost rekonstruira hvatište tih tetiva te se one ponovno učvrste na njihovo izvorno mjesto specijalnim koštanim sidrima. Najčešći uzrok ruptura tetiva rotatorne manžete je trošenje odnosno degeneracija tetiva uz primjenu velike sile (trauma), a tek sekundarno subakromijalni sindrom sraza.

Simptomi koji se pojavljuju su iznenadna bol u ramenu te slabost pri podizanju ruke, a pacijenti dolaze iz svih dobnih skupina. Ozljede ovakvoga tipa danas se artroskopskom metodom izvode rutinski. Poslije operacije potrebno je nositi posebnu ortozu za rame u periodu od 3-5 tjedana.

Stabilizacija ramena je zahvat koji se izvodi kod nestabilnog ramena odnosno pacijenata kod kojih dolazi do redovitih iščašenja pri izvođenju pokreta. Oštećenje glenohumeralnih ligamenta (glavni stabilizator ramena) i labruma glenoida (zglobne strukture slične meniskusu koja sprečava iskakanje ramena) uzrokuje nestabilnost ramena, a ono može biti nestabilno u bilo kojem smjeru.

Najčešći uzrok nestabilnosti ramena je trauma odnosno pad na ispruženu ruku ili pad na rame ili lakat te je česta u aktivnih sportaša. Atraumatska nestabilnost ramena nastaje kao posljedica dugotrajnih procesa koji oslabljuju stabilizaciju ramena i često je udružena s višesmjernom nestabilnošću. Artroskopska stabilizacija ramena danas je standardna metoda operacijskog liječenja svih vrsta nestabilnosti ramena, a napredak tehnologije posljednjih nekoliko godina omogućio je veliku ekspanziju u njezinoj primjeni.

Artroskopijom se detaljno utvrđuje dijagnoza i istovremeno liječe aktualne patološke promjene iskorištavajući brojne prednosti u odnosu na otvorene tehnike poput dobre vizualizacije s minimalnim kirurškim rezom (5-6 mm), smanjenje operacijskog vremena i hospitalizacije, brža rehabilitacija, manje komplikacija, manji postoperativni ožiljak te u konačnici bolja pokretljivost i funkcija ramena.

Danas se ova tehnika koristi uz pomoć koštanog sidra s intaartikularnim čvorom tako da se sidro na kojemu su konci fiksira u kost te se labrum ponovno pričvrsti na svoje mjesto uz glenoid čime se spriječava ponovno iščašenje. Tijekom tog postupka u šav se zahvati i nabere dio zglobne čahure koja je nakon luksacije istegnuta te se na taj način postiže veća stabilnost.

Zašto rekonstrukciju ligamneta zglobova učiniti u Poliklinici Roth:

• primjenjujemo najmodernije minimalno invazivne tehnike današnjice u rekonstrukciji ligamenata zglobova
• koristimo najkvalitetnije implantate za fiksaciju ligamenta te tako smanjujemo šansu popuštanja ili ponovnog pucanja (isključivo Njemački i Američki implantati)
• sve oblike rekonstrukcije izvodimo minimalno invazivnim tehnikama (artoskopski) nakon čega ostaje samo nekoliko manjih otvora na koži, a proces oporavka i cijeljenje rana izrazito su brzi
• 20 godišnje iskustvo u minimalno invazivnoj rekonstrukciji ligamenata
• među prvima u Republici Hrvatskoj počeli smo izvoditi operacije rekonstrukcije križnih ligamenata u djece s otvorenim zonama rasta što i u današnjoj modernoj ortopediji predstavlja veliki izazov zbog kompleksnosti ovakvog tipa zahvata
• jedini u Republici Hrvatskoj rutinski izvodimo primarni popravak prednjeg križnog ligamenta u dječjoj dobi